Στο πλαίσιο κύκλου εκδηλώσεων με τίτλο
Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ λέει την ιστορία του τόπου μας
1821-2021 «Οδεύοντας προς τη μεγάλη επέτειο»
Οδεύοντας προς τη διακοσιετηρίδα από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης η εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» το Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος διοργανώνουν κύκλο ομιλιών -με χρονικό ορίζοντα το 2021- από ιστορικούς και εν γένει άτομα του πνεύματος, στον οποίο προσεγγίζονται όψεις της Επανάστασης και κατατίθενται οι απόψεις των ομιλητών γι’ αυτή.
Με τον τρόπο αυτό οι διοργανωτές επιχειρούν να δημιουργήσουν -στο μέτρο που τους αναλογεί- προϋποθέσεις, για να τιμηθεί η συγκεκριμένη επέτειος με την εγκυρότητα και την πολυφωνία που της αξίζει.
Την Πέμπτη 21 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η δεύτερη διάλεξη της σειράς με θέμα το 1821 και ομιλήτρια την κα. Λιλίκα Δημακοπούλου,
στο αμφιθέατρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Πάτρας
και ώρα 19.30
Το θέμα της ομιλίας της Χαρίκλειας Δημακοπούλου ήταν «Ορἀματα καί διχόνοιες τό πρώτο έτος της Επαναστάσεως»
Τη συγγραφέα προλόγισαν
η Ζέτα Ζάχου, Σύμβουλος Επικοινωνίας
και ο Νίκος Τόμπρος, Λέκτορας Πολιτικής Ιστορίας ΣΣΕ.
Μια ψυχρή υποδοχή απαρχή του διχασμού
Μια αναδρομή στο πρώτο έτος της Επανάστασης και στις απαρχές του διχαστικού πνεύματος, που όπως είπε «διακρίνει την Νεοελληνική πραγματικότητα καθ’ όλη την πορεία της» έκανε χθες στο αμφιθέατρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Πατρών, η Λιλίκα Δημακοπούλου.
Η ομιλία της με τίτλο «Οράματα και διχόνοιες, το πρώτο έτος της Επαναστάσεως» εντασσόταν στο πλαίσιο του κύκλου εκδηλώσεων με τίτλο Η «Πελοπόννησος» λέει την ιστορία του τόπου μας 1821-2021-Οδεύοντας προς τη διακοσιετηρίδα από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης», οι οποίες πραγματοποιούνται σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και το Αρχαιολογικό Μουσείο Πάτρας.
Θέμα της ομιλίας της κυρίας Δημακοπούλου, επιστήμονος και δημοσιογράφου, αλλά και με πολύ βαθιές οικογενειακές ρίζες στην Πάτρα του 19ου αιώνα, η άφιξη του Δημητρίου Υψηλάντου στη μαχόμενη Ελλάδα και η σύγκρουσή του με τους εντόπιους προκρίτους, κυρίως με εκείνους της Πελοποννήσου.
Όπως επεσήμανε: «Για την έρευνα του θέματος δεν έγινε χρήσης ανεκδότων εγγράφων και αρχείων, αλλά περιορίσθηκα στην ανάγνωση και μελέτη βιβλίων εκδεδυμένων από τα μέσα του 19ου αιώνος, βιβλίων γνωστών και πολυχρησιμοποιημένων, που όμως δεν διαβάζονται προσεκτικά ή ίσως προς τα οποία δεν τίθενται οι ορθές ερωτήσεις».
Η Λιλίκα Δημακοπούλου ξεκίνησε εξιστορώντας πώς ενεπλάκη ο Δημήτριος Υψηλάντης, «ο ευπατρίδης αυτός του Αγώνος» όπως τον χαρακτήρισε, στον πόλεμο, καθώς αρχικά δεν προοριζόταν για κάτι τέτοιο. Στην ομιλία της, ακολούθησε το ταξίδι του από την Μολδαβία ως την Πελοπόννησο, μέσω Τεργέστης και Ύδρας όπου και ο ήρωας φιλοξενήθηκε στην οικία του Γεωργίου Κουντουριώτου.
Στην Ύδρα έφτασε επιτροπή απεσταλμένων από τη Γερουσία της Πελοποννήσου «με επικεφαλής τον αντιπρόεδρό της Επίσκοπο Βρεσθένης Θεοδώρητο, άνδρα πολύπειρο και δυναμικό, με μακρά ακολούθως σταδιοδρομία στον χώρο της πολιτικής και μέλη του σώματος, όχι όμως και ο πρόεδρος της Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, καθώς και πολλοί πρόκριτοι της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδος» όπως επισήμανε. Και από την πρώτη στιγμή φάνηκαν τα πρώτα δείγματα της διχόνοιας. «Αυτοί ήταν οι πρόκριτοι που υποδέχθηκαν τον Δημήτριο Υψηλάντη» τόνισε η κα. Δημακοπούλου και συνέχισε: «Εκείνος όμως δεν είχε ορθή πληροφόρηση από τα πρόσωπα που έπρεπε να τον έχουν ενημερώσει, δηλαδή τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο και τον Γρηγόριο Δικαίο, τον φιλόδοξο και μαχητικό Παπαφλέσσα». Αυτή η μη σωστή ενημέρωση ήταν η αρχή όλων, καθώς ο Υψηλάντης όταν η επιτροπή της Γερουσίας της Πελοποννήσου και οι λοιποί πρόκριτοι ανέβηκαν στο πλοίο, τους υποδέχτηκε- όπως αναφέρει ο Σπηλιάδης- καθήμενος εις την καθέκλαν επί του καταστρώματος με πολλήν ψυχρότητα.
«Η ρήξις είχε συντελεσθεί, ή τουλάχιστον, είχαν τεθή πολύ γερές βάσεις για την αμοιβαία μη κατανόηση» είπε η κα. Δημακοπούλου, όμως παρόλα αυτά οι πρόκριτοι έδωσαν τόση οργή παραβλέποντας τη συμπεριφορά του Υψηλάντη, ο οποίος, ως πρίγκιπας, επέλεξε να επιδείξει ηγεμονική συμπεριφορά σε εντελώς ακατάλληλο περιβάλλον. Όλοι μετέβησαν στο Άστρος για να κινηθούν προς το στρατόπεδο της Τριπολιτσάς. Συνεχίζοντας την ομιλία της, η Λιλίκα Δημακοπούλου έφτασε στο σημείο όπου ο Υψηλάντης κάλεσε τους προκρίτους να διαλύσουν τη Γερουσία της Πελοποννήσου, επικυρώνοντας το σχέδιο διακυβερνήσεως που είχε προσκομίσει, την αντιπρόταση των προκρίτων, τη μη λήψη κάποιας απόφασης αλλά και την 1η Ιανουαρίου 1821 στην Πιάδα, όπου κατά την Α’ Εθνική Συνέλευση κηρύχθηκε η Πολιτική Ύπαρξη και Ανεξαρτησία του Ελληνικού Έθνους ενώπιων Θεού και ανθρώπων.
Έχουν ενδιαφέρον και οι πτυχές που σχετίζονται με τον χαρακτήρα και τις αντιλήψεις: Ο Υψηλάντης επέμεινε να αναγνωρίζεται ως αρχιστράτηγος, μολονότι είχε παντελή έλλειψη γνώσεων για τον άτακτο πόλεμο, τον κλεφτοπόλεμο όπως καθιερώθηκε να αποκαλείται. Έντιμος άνθρωπος και ειλικρινής, αλλά όχι ιδιαίτερα ευφυής και καθόλου πονηρός, επιχειρούσε να θέσει τον αγώνα υπό την πρωτοκαθεδρία της Φιλικής Εταιρείας, κατά σχέδιο του αδελφού του. Οι προσπάθειές του προσέπιπταν σε αρνήσεις. Παρέβλεπε δε τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του Μαυροκορδάτου που αντιλαμβανόταν ότι μόνο μέσω των προκρίτων μπορούσε ο Αγώνας να ευοδωθεί.
«Σήμερα είμεθα σε θέση να αντιληφθούμε τα συγκρουόμενα αισθήματα όλων των πρωταγωνιστών της Ιστορίας που σας αφηγήθηκα» επεσήμανε η Λιλίκα Δημακοπούλου και κατέληξε: «Ελησμονούσαμε ότι ο απολύτως εχθρικά διακείμενος Δυτικός παράγων ανέμενε τη διχόνοια για να υποσκάψει τον Αγώνα με κάθε τρόπο, όπως και πολλές εν συνεχεία μεγάλες στιγμές μας. Τελικά μόνον η γνώση της Ιστορίας είναι δυνατόν να μας βοηθήσει».
Προλόγισε η αναπληρώτρια διευθύντρια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας κα. Γεωργία Αλεξοπούλου.
πηγή: “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ”
